Ogłoszenia

MSZE ŚWIĘTE

Dzisiaj jest

piątek,
29 marca 2024

(89. dzień roku)

Święta

Piątek, Wielki Tydzień
Rok B, II
Wielki Piątek Męki Pańskiej

 

 

Licznik

Liczba wyświetleń:
2356496

POLECAMY

ZS Niedźwiada Górna

Patron

 Chrystus Królem

Ostatnia niedziela roku kościelnego poświęcona jest Jezusowi Chrystusowi Królowi Wszechświata. Dlaczego Jezusa nazywamy Królem? Na czym polega jego panowanie nad światem i ludzkimi sercami?

1. "On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie." (Kol 1,17) Tytuł króla jako absolutnego władcy należy się Jezusowi Chrystusowi najpierw z tej racji, że to przecież On jest przyczyną i źródłem istnienia całego stworzenia. Prawdę o tym wspaniale ukazuje św. Jan w Prologu swojej Ewangelii nazywając Go odwiecznym Bożym Słowem: Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.(J 1,2-3)Sam Jezus zaś w rozmowie z faryzeuszami to swoje odwieczne istnienie podkreśla w słowach: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem" (J 8,58) O nieograniczonym panowaniu Chrystusa nad światem świadczą dokonywane przez Niego cuda. Podległe Mu są dotąd nieujarzmione przez człowieka siły przyrody (por. Mk 4,37nn; Mt 14,24nn). On objawia się jako Pan życia i śmierci (por. Łk 8,49nn; J 11,39nn) Przed Nim drżą duchy nieczyste i moce piekieł (por. Mk 1,39; Łk 4,41) Bóg nie tylko stworzył świat, ale stale nim włada. Wraz z Ojcem w jedności w Duchu Świętym stale panuje nad światem Jezus Chrystus. "Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam." (J 5,17b) Można powiedzieć, że świat jest nadal stale przez Boga stwarzany. Każdą chwilę swego istnienia zawdzięcza on przecież woli Stwórcy, który jest jego Panem. Tę nieustanną troskę Boga o swoje stworzenie teologia nazywa Opatrznością Bożą. Jest to troska pełna ojcowskiej miłości, gotowej do ofiary krzyża. Jest to nie tylko obdarowywanie stworzeń darem istnienia lecz chęć całkowitego in oddania się przez Stwórcę, zwłaszcza człowiekowi. "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,16) Pierwsze czytanie z Uroczystości Chrystusa Króla ukazuje w tym roku scenę obwołania Dawida królem narodu wybranego Starego Przymierza. " Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: Oto myśmy kości twoje i ciało." (2Sm 5,1) Ludzie ci wcześniej byli świadkami licznych zwycięstw dokonywanych pod wodzą tego młodzieńca. Byli też przekonani, że to właśnie Bóg go powołał do roli pasterza narodu. "Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś odbywał wyprawy na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud - Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem. " (2Sm 5,2) Każdego dnia Bóg obdarza mnie darem życia. Codziennie Jezus wspiera mnie swą łaską, a gdy trzeba niby Dawida prowadzi do zwycięskiego boju ze złem. Czy to nie wystarczy, abym uznał w Nim swego Pana i Króla?

2. "A więc jesteś królem?" (J 18,37b) Najczęściej wyobrażam sobie królów siedzących na wspaniałym tronie i często przy użyciu przemocy i gwałtu rządzących poddanymi im narodami. Tymczasem dzisiejsza Ewangelia ukazuje mi Chrystusa Króla w sytuacji zupełnie odmiennej. Zamiast siedzieć na ozdobnym tronie, wisi On na krzyżu, gdzie w okrutnych mękach oddaje za nas swoje życie. Zamiast korony Jego skronie rani cierniowy wieniec. "Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: "To jest Król Żydowski".(Łk 23,38) Był to jednak dla wielu dodatkowy powód do szyderstw i żartów; "podchodzili do Niego i podawali mu ocet, mówiąc: "Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie". (Łk 23,36b-37) Pan jednak przede wszystkim wybawił nas od niewoli grzechu, a przez swoje zmartwychwstanie dał o swojej królewskiej władzy nad światem dowód o wiele mocniejszy od tego, jakiego domagali się szydzący z Niego oprawcy. Wtedy jednak, w godzinę Jego agonii na krzyżu,trzeba było wiary dobrego łotra, który również wisząc na krzyżu modlił się: ""Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa". (Łk 23,42) I trzeba było wiary Maryi, która nigdy nie zwątpiła w słowa swego Syna. W tym miejscu znowu dostrzegam wielki związek zbawczej śmierci Chrystusa z przedstawionym w pierwszym czytaniu objęciem panowania przez Dawida. "I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem" (2Sm 5,3bc) Na czym polegało to przymierze zawarte z Dawidem? Zapewne obiecał on ludowi, że jego rządy będą sprawiedliwe. Izraelici również przyrzekali Dawidowi posłuszeństwo. Jezus Chrystus ukazany w dzisiejszej Ewangelii zawiera z Bogiem w imieniu wszystkich ludzi Nowe Przymierze przypieczętowane Jego Najdroższą Krwią. Jako wiszący na krzyżu Zbawca zdaje się mówić do ludzi wszystkich czasów: "Zobacz, za ciebie Ja oddaję dziś swoje życie, za ciebie ponoszę najstraszliwsze męki. Czy może być większy dowód mojej miłości? Zaufaj mi!" Być noże w taki właśnie sposób odebrał przesłanie płynące z Chrystusowego krzyża dobry łotr i dlatego usłyszał pełne nadziei zapewnienie Pana: "Zaprawdę, powiadam Ci: dziś ze mną będziesz w raju". (Łk 23,43)

3. "Przyjdź Królestwo Twoje" Gdy myślę o ziemskim królestwie, kojarzę to z jakimś terytorium o ściśle chronionych granicach, w których władza jest sprawowana przy pomocy policji i wojska. Tymczasem Królestwo Boże to przede wszystkim rzeczywistość duchowa, to panowanie Boga w ludzkich sercach. Na taki właśnie wewnętrzny charakter swego królestwa wskazuje sam Jezus: "Oto Bowiem królestwo Boże pośród was jest. " (Łk 17,21b) Podobne słowa z ust Jezusa usłyszał Piłat: "Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd" (J 18,36) Prefacja ze mszy o Chrystusie Królu określa Jego Królestwo jako "królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju." Chrystus chce być przede wszystkim królem ludzkich dusz. Chce panować w ich sercach poprzez miłość. Niepodzielnie kieruje On losem całego stworzenia, lecz w stosunku do istot rozumnych swoje panowanie nad nimi uzależnia od ich zgody. "Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną" (Ap 3,20) Pan pragnie królować także w moim sercu. Czy chętnie otwieram je na odgłos Jego pukania? Jezus chce również królować w sercach wszystkich ludzi bez względu na rasę, narodowość czy wykształcenie. Doskonale pragnienie Pana rozumie obecny papież Jan Paweł II, który od początku swego pontyfikatu nie przestaje wołać do ludzi na wszystkich kontynentach: ""Nie lękajcie się, otwórzcie wszystkie drzwi Chrystusowi - drzwi kultury, ekonomii, polityki!"" O wypełnienie się tego Chrystusowego pragnienia modlimy się, gdy w nauczonej przez Niego modlitwie powtarzamy: "Przyjdź Królestwo Twoje".

Tadeusz

Wzięte ze strony internetowej: http://www.tadeusz.na.pl/Artykul/krol-c.htm